کرونا؛ حربه ای برای کمک های مالی!؟

از شیوع کرونا در افغانستان بیش از دو ماه می گذرد و تا حال بیش از ۲۵۰۰ تن نیز مبتلا شده اند و شهرها و ولایت های در قرنطین هستند.

هرچند که از ابتدا برای مبارزه جدی با این ویروس، مدیریت ناسالم باعث شد تا اقدام جدی صورت نگیرد؛ اما تلاش های بعدی هم بی نتیجه بود.

شمار مبتلایان در حال افزایش بود و هیچ اقدامی برای بستن مرز به روی مهاجرین و یا هم تدابیر جدی در مرزها روی دست گرفته نشد.

تنها کار و اقدام قابل توجه اختصاص بودجه هنگفت برای مبارزه با کرونا بود که تا مدت ها از گذشت تصویب آن، در اختیار ولایت هرات که منشا کرونا در کشور بود، نرسید و شکایت ها شنیده شد.

با فراگیرتر شدن این بیماری، کشورها و سازمان‌های کمک کننده مختلف جهانی، مبالغ هنگفت در حدود ۵۴۰ میلیون دالر برای مبارزه با این پدیده به حکومت افغانستان کمک کرد.

دیده بان شفافیت افغانستان می گوید که از این میان، ۱۱۵ میلیون دالر بانک جهانی، ۱۱۵ میلیون دالر اتحادیه اروپا، ۲۲۰ میلیون دالر صندوق وجهی پول، ۵۰ میلیون دالر بانک انکشاف آسیایی و ۲۵ میلیون دالر دولت امریکا برای مبارزه با کرونا به افغانستان کمک کرده‌ است.

فساد گسترده در افغانستان، مهمترین نگرانی در برابر مصرف این پول ها به حساب می آید در حالی که باید بخشی از آنها در جریان سال های آینده بازپرداخت شوند.

دیده بان شفافیت افغانستان هم به این موضوع اشاره کرده و نگرانی دارد.

مدیریت ضعیف، ناسالم و نبود نظارت از نحوه مصرف این پول، گمانه زنی های این نهاد را برای احتمال حیف و میل کمک‌ ها افزایش داده است.

این نگرانی در حالی بیان می شود که حکومت تصمیم گرفته است بخش زیادی از پروژه ‌های انکشافی را نیز در سند بودجه ملی برای مبارزه با ویروس کرونا تعدیل کند؛ اما مدیریت حکومت در مصرف شفاف این پول ‌ها در نظر اکثریت مورد شک است.

مدیریت ناسالم و ضعیف حکومت در مصرف پول های هنگفت در راه مبارزه با کرونا با «تمسخر» مردم زمانی همراه بود که برای خانواده های مستحق، ۴.۵ کیلوگرام گندم توزیع شد.

بعد از بلند شدن صداها و شکایات ها، وحید عمر، مشاور رئیس جمهور و رئیس کمیته مبارزه با کرونا در توجیح این اقدام اعلام کرد که توزیع گندم یک «برنامه آزمایشی» بوده است؛ غافل از اینکه مردم افغانستان سالهاست که مورد آزمایش انواع برنامه های تحقیرآمیز و خونین قرار گرفته است.

در تازه ترین مورد که مدیریت ضعیت حکومت را برجسته می سازد، توزیع نان بر اساس فهرستی که است که «وکلای گذر» در کابل تهیه کرده اند.

این روند در کنار تجمع گسترده مردم ـ برای دوری از کرونا باید از تجمعات خودداری کرد ـ زمینه فساد در بین وکلای گذر را برجسته ساخت؛ طوری که یک وکیل گذر با ۲۰۰ بوجی آرد کمکیِ مردم بازداشت شد.

در ضمن گرفتن ۵ یا ۱۰ قرص نان، خطرات بیشتری را در پی دارد و خانواده های مستحق به برنامه های عملی تر از توزیع نان نیاز دارد، برنامه ای که شاید از سوی حکومت تهیه نمی شود و یا به دلیل فسادی که وجود دارد، عملی نمی شود.

گقتنی است که بهترین راه برای مبارزه با کرونا، شناسایی واقعی مستحقین و کمک یک ماهه مواد خوراکی بود تا زمینه فساد از سوی نانواها، وکلای گذر و مقام های بعدی در این هرم گرفته شود.

خرید وسایل مورد نیاز و تجهیز شفاخانه ها یکی دیگر از راه های کارآمد برای مبارزه با کرونا بود؛ اما تا حال انجام نشده و شاید بعد از فاجعه، حتی قدرت معذرت خواهی از سوی مسوولان عالی رتبه دیده نشود.