صلح افغانستان نیازمند راهکار مشخص و همکاری جدی پاکستان!

خبرگزاری خاورمیانه – میزه امنیت – پروسه صلح افغانستان

نبود راهکار مشخص برای پیشبرد صلح در کشور سبب شده تا نشست های چند جانبه میان کشورهای ذینفع در افغانستان؛ روند صلح را به چالش بکشاند.

تلاشهای شکست خورده صلح افغانستان و کشاندن پای پاکستان و بریتانیا برای چهارمین بار برای از سرگیری این مذاکرات، ظاهراً باورمندیهای کابل را رنگ دیگر بخشیده است.

رسانه های پاکستانی نگاشته اند که در ماه اکتوبر سال روان میلادی سران افغانستان و پاکستان مهمان لندن خواهند بود و چهارمین نشست سه جانبه شان بر محور مبارزه با هراس افگنی و قناعت دادن طالبان برای گفتگوهای صلح را برگزار می کنند.

به گزارش  روزنامه اکسپرس تریبیون پاکستان، رییس جمهور کرزی برای چهارمین بار در نشست سه جانبه حضور خواهد یافت که محور این نشست تامین ثبات در افغانستان خواهد بود.

قرار است نشست سه جانبه افغانستان، پاکستان و بریتانیا طی یک ماه آینده در لندن برگزارشود.

اما آگاهان امور باورمند هستند با توجه به نشست سه جانبه پیشین مقام های سه کشور در لندن، چهارمین نشست نیز بدون دستاورد خواهد بود.

خلیل رومان، مشاور انستیتوت تحقیقاتی زنان، صلح و امنیت در گفتگو با خاورمیانه اظهار داشت که علت بی دستاورد بودن این نشستها؛ نداشتن یک برنامه جامع برای صلح است.

به باور وی، حکومت افغانستان نمی داند که به کدام سو روان است و هر از چندگاهی یک نشست بین المللی مطرح می شود که گویا این نشست می تواند برای تامین صلح مفید باشد؛ اما چون یک برنامه نظام مند برای صلح وجود ندارد، نمی توان از این نشستها استفاده برد.

آقای رومان اظهار داشت که برای تحقق صلح در کشور، ابتدا باید یک برنامه منظم منطقهایی و جهانی برای صلح کشور تهیه شده و ادبیات مصالحه در آن ذکر و مشخص گردد؛ در غیر آن تامین صلح که مهال است، حتی پیشرفتی نیز در این روند به وجود نمی آید.

از سوی دیگر، این آگاه امور، مداخله خارجی ها در مصالحه افغانستان را موثر دانسته و می گوید :«یک بخش کلان مصالحه افغانستان از مداخله خارجیها رنج می برد.»

وی به پاکستان اشاره کرده و افزود که پایگاههای هراس افگنان در پاکستان تمویل، تجهیز و آماده شده و دهشتافگنان برای خرابکاری به افغانستان فرستاده می شوند و تا زمانی که این کشور نقش فعال برای مسدود کردن پایگاهها ایفا نکند، تامین صلح در کشور تقریباً ناممکن است.

رومان باورمند است که در نشستهای یکجانبه، دوجانبه و یا سه جانبه بین المللی باید جهات داخلی و خارجی مصالحه تعریف شده و راههای دستیابی به آن نیز مطرح باشد تا بتوان از این گونه نشستها استفاده خوب و مفید شود.

این آگاه امور معتقد است که در صورت نبودن یک برنامه مشخص، این نشستها تنها نمایش تلویزیونی بوده و موقتی است که برای روند نظام مند صلح، بی تاثیر است.

گفتنی است که در سومین دور نشست سه جانبه، کابل، اسلام آباد و لندن در انگلستان، سه جانب تعهد کرده بودند که تا شش ماه آینده  صلح در افغانستان تامین شود؛ اما ظاهراً این گفته ها نوشته‏ روی یخ بود که نه تنها چالش های امنیتی بعد از آن نشست کاهش نیافت؛ بلکه حملههای مخالفین و ناامنی روز به روز در حال افزایش بود؛ اما آیا چهارمین نشست سه جانبه برای تامین صلح مفید خواهد بود؟

سوالی که پاسخ به آن، نیاز به زمان دارد.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *