اعلام میزان خط فقر در افغانستان، «پروپاگند» است

رئیس جمهور غنی روز گذشته همزمان با افتتاح برنامه «دسترخوان ملی» اعلام کرد که ۹۰درصد مردم افغانستان زیر خط فقر هستند و عاید روزانه شان کمتر از دو دالر است.

وی تاکید کرد که به همین منظور برنامه دسترخوان ملی در دو مرحله با هزینه ۲۴۴ میلیون دالر آغاز شده تا برای بیش از چهار میلیون شهروند کشور بسته های غذایی کمک صورت گیرد.

اما کارشناسان مسایل اقتصادی کشور این اظهارات را نوعی تبلیغات می دانند.

سیف الدین سیحون، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه کابل در گفتگو با خبرگزاری خاورمیانه اظهار داشت که بانک جهانی میزان شهروندان زیر خط فقر در افغانستان را حدود ۷۰درصد اعلام کرده است.

وی می گوید که اینکه حالا اعلام می شود حدود ۹۰درصد شهروندان زیر خط فقر هستند نوعی تبلیغات و «پروپاگندا» است که از سوی حکومت بیان می شود.

سیحون تصریح کرد که افغانستان یک کشور فقیر در جهان است و اگر ۷۰ درصد آمار بانک جهانی هم صحت داشته باشد، نوعی فاجعه اقتصادی ـ اجتماعی است.

بر اساس معلومات این استاد دانشگاه کابل، «خط فقر در افغانستان مطابق تعریف بانک جهانی عدد دسترسی افراد به امکانات است که روزانه از دو دالر کمتر باشد.»

با آنهم نوعی نگرانی نسبت به افزایش رشد افراد زیر خط فقر در کشور وجود دارد که در دوره حاکمیت حکومت «وحدت ملی» افزایش بی سابقه یافته است.

سیف الدین سیحون در این رابطه می گوید که افزایش این روند دلایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارد؛ اگر یک کشور درآمد ملی آن محدود شود و تولیدات داخلی نداشته باشد و از طرف دیگر سیاست اجتماعی برای توزیع درآمدها نباشد؛ این مشکلات روزافزون می شود.

به باور وی، یک اقلیت درآمد اکثریت را در کشور صاحب شده و هر روز به اندوخته هایشان افزوده می شود و در کنار آن، اقشار و گروه های آسیب پذیر زیر خط فقر زیاد می شود.

وجود اقتصاد غارت و توزیع ناعادلانه منابع از سوی رهبران از دیگر عواملی است که استاد دانشگاه کابل بر آن تاکید کرده و می گوید که این روند، پیامدهای ناگوار برای افرادی که زیر خط فقر هستند، دارد.

از سویی وی با اشاره به برنامه دسترخوان ملی می گوید: «در حال حاضر حداقل کمکی است که برای یک چند روزی باشد که نمی توانیم آن را سیاست فقرزدایی بگوییم.»

سیحون می گوید که هیچ کس مخالف توزیع کمک های بشردوستانه نیست؛ اما این کمک ها در مقطع خاص نام کمک های بشردوستانه به خود می گیرد.

از نظر این استاد دانشگاه، باید کمک های بشردوستانه یک امر دایمی باشد و به مانند دیگر کشورها برای بی سرپناهان و بی خانمان ها به صورت دایم یک وعده غذایی داده شود؛ اما در افغانستان در یک مقطع با یک تبلیغات وسیع انجام می شود و به میزان واقعی توزیع نمی شود و دزدان و غارت گران وارد شده و سوءاستفاده می کنند.

بر اساس اظهارات سیحون، یک سیاست اقتصادی برای این که اقشار و گروه های آسیب پذیر اشتغال زایی صورت گیرد؛ حداقل درآمد برایشان در نظر گرفته شود و به صورت دایم انجام شود.

وی می گوید این روند نیاز به یک استراتیژی ده ساله دارد که یک برنامه جامع برای فقرزدایی و اشتغال زایی برای اقشار جامعه تطبیق شود.

استاد دانشگاه کابل با اشاره به ساخت دیوار سفارت افغانستان در امریکا با هزینه نزدیک به دو میلیون دالر تصریح کرد: «کشوری که برای ساخت یک دیوار سفارت می تواند دو میلیون دالر هزینه کند، چطور نمی تواند برای مردمش یک برنامه دایمی داشته باشد؟»

وی می گوید که تنها در افغانستان به این شکل است که مردم به حال خود رها شده و باز در یک مقطع در یک برنامه تبلیغاتی از آنها سوءاستفاده می شود و یک کمک مقطعی برایشان در نظر گرفته می شود.

گفتنی است که برنامه «دسترخوان ملی» روز گذشته از سوی رئیس جمهور در حالی افتتاح شد که هنوز هم مسئله حیف و میل شدن میلیون ها افغانی در برنامه توزیع نان خشک برای مستحقین روشن نشده است.