کابل، پایتخت ترسناکی شده است

پایتخت افغانستان در روزهای اخیر به شهر وحشت تبدیل شده و هر روز به وحشت پایتخت نشینان افزوده می شود.

در روزهای اخیر، کابل همه روزه شاهد انفجار ماین های مقناطیسی و یا هم قتل های هدفمند بوده و شماری از جوانان و کدرهای مدیریتی جان باخته اند.

هفته روان هر روز یک حادثه دلخراش انفجار رخداده و در این مدت، بیش از ۱۵ تن جان در کابل جان باخته و نزدیک به بیست تن دیگر نیز زخم برداشته است.

امروز (۳جدی) در یک انفجار ماین مقناطیسی در حوزه دوازدهم شهر کابل یک پولیس جان باخته و دو تن دیگر زخم برداشت و در یک حمله مسلحانه نیز، «یوسف رشید»، رئیس اجرایی بنیاد انتخابات آزاد و عادلانه (فیفا) به قتل رسید.

هرچند که با برگزاری جلسات شش و نیم از سوی امرالله صالح، معاون نخست ریاست جمهوری، از جرایم و سرقت ها در سطح کابل کاهش دیده می شود؛ اما افزایش انفجارها، نگرانی مردم را بیشتر ساخته است.

نکته قابل توجه در انفجار ماین های مقناطیسی این است که قشر مشخصی مورد هدف نیست و در این رویدادها، پولیس، نیروهای امنیتی، کارمندان دولت، زنان و مردان و غیرنظامیان هدف قرار گرفته اند.

با این حال، معاون نخست ریاست جمهوری می گوید که در بمب های خودساز از مواد صنعتی انفجاری کم کار گرفته می شود که بازهم منبع صدور آن «پاکستان» است.

وی این حملات را به نوعی به طالبان نسبت داده است؛ در حالی که بعد از هر حمله انفجاری به ویژه انفجار روز گذشته بر موتر داکتران زندان پلچرخی، طالبان بلافاصله دست داشتن در آن را رد کرد.

اما مردم ضمن ابراز نگرانی شان، این حملات را نوعی مشکوک می دانند، واکنش آنها در صفحات اجتماعی قابل توجه است.

شماری معتقدند که اگر صدای عدالت خواهی بلند شده و یا امورات جاری در کشور نقد شود، مورد هدف قرار گرفته و این صدا خاموش می شود.

برخی دیگر نیز این حملات و انفجارها را کار استخبارات پاکستان برای بدنام سازی جلسات «شش و نیم» و شخص امرالله صالح می دانند.

اما هدف این حملات هرچه که باشد، دستاورد آن نگرانی برای پایتخت نشینان و نزدیکان آنها در ولایت ها و کشورهای دیگر است که نیاز جدی به برنامه های مشخص و کارا از سوی دولت دارد.

مردم و به ویژه بازماندگان قربانی های ناامنی های اخیر معتقدند که دولت بدون هیچ درنگی وظیفه دارد تا امنیت شهروندان را تامین کند و در این راه هیچ بهانه ای قابل قبول نیست.

خواسته ای که برحق است و نیاز جدی احساس می شود که دولت و مسوولان این نگرانی را مرفوع بسازند تا زندگی در کابل با آرامش انجام شود و ترس از ناامنی ها مردم را از کابل گریزان نسازد.

مردم کابل می گویند: «یا ما را انتحاری می کشد، یا انفجار, یا دود و آلودگی, یا ترور می شویم.»

باید منتظر تصمیم و اقدامات دولت برای این نگرانی بود؛ اگر در نظر باشد.!!

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *