پاکستان پیش قدم تر از طالبان برای صلح

صلح افغانستان همچنان به یک آرزوی بزرگ و دوردست برای مردم افغانستان تبدیل شده و باقی مانده است.

با آغاز گفتگوهای مستقیم هیئت های جمهوری افغانستان و طالبان در دوحه، پایتخت قطر، انتظار می رفت که چشم انداز بهتری از صلح دیده شود.

اما این امید هم به با افزایش خشونت هایی که دیگر هیچ گروهی مسوولیت آن را به عهده نمی گرفت، به «یاس» تبدیل شد و دور اول گفتگوهای با تاثیرپذیری از خشونت ها و یا هم کشورهای دیگر، بعد از سه ماه با کمترین و بی اثرترین نتیجه به پایان رسید.

در این دور گفتگوها تنها بر سر «طرزالعمل» توافق صورت گرفت و بعد از آن به توقف ۲۰روزه روبرو شد و دو هیئت به رخصتی رفتند تا از مصارف هنگفت در هوتل های پنج ستاره دوحه جلوگیری شود.

همزمان با این رخصتی، هیئت جمهوری افغانستان به کشور بازگشت و هیئت طالبان به رهبر ملابرادر به پاکستان رفت و با رهبران این کشور دیدار و گفتگو کرد.

هیئت طالبان مسایل دور اول گفتگوها را در اختیار رهبران پاکستان قرار داد تا اسلام آباد در جریان این دور گفتگوها قرار گیرد.

حضور هیئت طالبان در پاکستان مهر تائیدی بود بر تاثیرگذاری پاکستان بر طالبان و روند صلح در افغانستان.

در جریان این رفت و آمد هیئت طالبان به پاکستان زمزمه هایی از تشکیل حکومت موقت در افغانستان با حضور یک و نیم ساله محمد اشرف غنی، رئیس جمهور در راس این حکومت نیز به گوش رسید، هرچند که پیش از این نیز، رهبران پاکستان بر تشکیل حکومت موقت در افغانستان تاکید کرده بود.

این تاثیرپذیری و صحبت های صورت گرفته از سوی رهبران پاکستان نشان می دهد و ثابت می سازد که این کشور نقش مهمی بر طالبان دارد و حکومت افغانستان نیز برای تحقق آرزوهای مردم باید گوشه چشمی به اسلام آباد داشته باشند.

اگر کابل بتواند نظر اسلام آباد را جلب کند، شاید بخش عمده ای از راه صلح را بپیماید و اگر برخلاف آن باشد، شاید بازهم صلح «آرزوی دست نیافتنی»، باقی بماند.

نقش پاکستان از آنجا پررنگ جلوه میکند که گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی بعد از سفر چند هفته پیش به پاکستان به صورت واضح بر ایجاد «حکومت موقت» برای بیرون رفتن از مشکلات فعلی تاکید کرد.

از سویی هم، ملاغنی برادر در جریان سفر به پاکستان از شفاخانه ای دیدار کرد که گفته می شد شماری از رهبران زخمی شده طالبان در جنگ با نیروهای امنیتی افغانستان در آنجا بستری و تحت تداوی قرار داشتند با امکانات عالی.

با این حال، صلح افغانستان خواست پیچیده ای است که برای تحقق آن نیاز جدی به جلب حمایت کشورهای منطقه از جمله پاکستان وجود دارد؛ چون تاثیرگذاری آن بر طالبان زیاد است؛ اما شاید خواست های اسلام آباد برای این کار، برای رهبران حکومت سنگین تمام می شود که تمایل زیاد وجود ندارد.

از سویی هم حکومت افغانستان پیشنهاد برگزاری دور دوم مذاکرات در داخل کشور را داده است که با مخالفت طالبان روبرو شد و سوال این است؛ زمانی که طالبان ادعا دارند بر بخش هایی از کشور تسلط دارند؛ چرا با این پیشنهاد مخالفت کرده است؟

و چرا امریکا بدون پاسخ روشن به پیشنهاد حکومت تنها بر برگزاری دور دوم مذاکرات در زمان تعیین شده دارد؟ و اینکه چرا طالبان بعد از دور اول مذاکرات به افغانستان نیامده و در مناطق تحت کنترول خود دور اول را ارزیابی نکرده و این کار را با پاکستان و رهبران آن انجام داده است.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *