درسی که کاخ سفید از کاخ سرخ باید آموخت

تابوی در جغرافیای افغانستان همواره سر زبانهاست که این کشور هیچگاهی سلطه پذیر نیست و شکست قشون انگلیس و شوروی سابق در این کشور نشان داد که هیچ ابرقدرتی نمی تواند خود را در برابر مردم افغانستان قرار دهد و پیروز میدان باشد. و این درسی است که امریکا به خوبی از سرنوشت شوروی و انگلیس، آموخته و اندوخته است .

به گزارش خاور میانه ؛ حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان اخیرا در دیدار با “جان مک‌ کین” و “لیندسی گراهام “؛ از اعضای ارشد مجلس سنای امریکا تاکید کرد که برای امضای موافقتنامه امنیتی با واشنگتن شرایطی دارد.

کرزی گفت که امضای موافقتنامه امنیتی با آمریکا باید “آینده یک افغانستان متحد، امن و دارای یک نظام قوی مرکزی” را تضمین کند.

رئیس جمهور کرزی گفته است که اعتماد مردم افغانستان در مورد “نقش و عملکرد امریکا در قبال افغانستان” از هفت ماه به این سو پس از سفرش به واشنگتن و برگزاری نشست های سه جانبه در لندن و بروکسل خدشه دار شده است. وی به سناتوران امریکایی تاکید کرده است به ویژه پس از آن که دفتر طالبان در قطر گشایش یافت، باور افغان ‌ها نسبت به نقش امریکا در مسایل افغانستان به مراتب بدتر از قبل شده است.

شماری از ناظران می گویند که اظهارات خشمگینانه کرزی در برابر واشنگتن نشان می دهد که او به دلیل نارضایتی از روند صلح قطر که در واقع یک روند صلح صرفاً امریکایی است و به دنبال تبانی پنهانی کاخ سفید و طالبان به وجود آمده، در پی آن است؛ تا این خشم و عصبانیت خود را با چاشنی بدبینی عمومی مردم افغانستان در برابر سیاست های امریکا در این کشور به ویژه طی هفت ماه گذشته، همراه کرده و از این رهگذر به اهدافی برسد که به نظر نمی رسد بدون حمایت و همراهی ایالات متحده، امکان تحقق داشته باشد.

یکی از این اهداف، به نتیجه رساندن روند صلحی است که حکومت افغانستان از سه سال پیش تاکنون مبتکر آن بوده؛ اما تاکنون با وجود پرداخت هزینه های سنگین مالی و جانی در این راستا، توفیقی در به ثمر رساندن آن نداشته است.

این در حالی است که حامد کرزی، پیش از این نیز از تماس ها و مذاکرات پنهانی میان امریکا و طالبان انتقاد کرده بود و راه اندازی روند صلح قطر، نشان داد که انتقادات پیشین کرزی، ریشه در واقعیت های نیرومند و غیرقابل انکاری داشته است.

اکنون رییس جمهور سعی می کند روند صلح امریکایی قطر را با ابراز خشمی افغانی و منسوب به مردم افغانستان، به چالش بکشد؛ تا به این ترتیب به هدفی که خود در زمینه برقراری تماس با برادران ناراضی دارد دست پیدا کند.

اینکه آیا امریکا حاضر به تسلیم شدن در برابر این خواسته رییس جمهور کرزی می شود یانه، بستگی مستقیم به چگونگی توافق و تبانی پنهانی کاخ سفید و طالبان دارد و همچنین این موضوع نیز برای امریکا مهم است که آیا روند صلح مورد نظر کرزی، می تواند خواست ها و اهداف امریکا در افغانستان را تامین و تضمین نماید یاخیر.

با این حال، اکنون کرزی با نسبت دادن خشم خود از صلح امریکایی با طالبان به خدشه دار شدن اعتماد و باور مردم افغانستان نسبت به امریکا، امکان بیشتری برای مانور دادن و امتیازگیری از واشنگتن خواهد داشت؛ زیرا تجربه شوروی نشان داد که هیچ ابرقدرتی نمی تواند خود را در برابر مردم افغانستان قرار دهد و همچنان پیروز میدان باشد.
این چیزی است که امریکا به خوبی آن را از سرنوشت شوروی پیشین، آموخته و اندوخته است.