دور دوم مذاکرات صلح؛ بدون اجماع داخلی و خارجی در انتظار دستاورد!!

گفتگوهای صلح بعد از توقف تقریبا ۲۰ روزه قرار است تا یک روز دیگر برگزار شود.

هیئت جمهوری افغانستان نیز قرار بود که صبح امروز به دوحه، پایتخت قطر برود؛ اما پرواز آنها با تاخیر روبرو شده و گفته می شود که این هیئت شب به قطر برود.

دور اول این گفتگوها بعد از گذشت نزدیک به سه ماه، دستاورد مشخص و محسوسی برای مردم نداشت و برخلاف انتظار، همزمان با آغاز آن، خشونت ها در کشور افزایش یافت.

در خشونت های همزمان با گفتگوهای صلح، شمار زیادی از غیرنظامیان و نیروهای امنیتی کشته و زخمی شدند و روزانه قربانی های به همراه داشت.

بعد از ختم دور اول گفتگوهای صلح، از مصارف برای این دور پرده برداری شده و گزارش هایی به نشر رسید که نشان از مصارف هنگفتی می داد که نتیجه ای به دنبال نداشت.

همچنین گفته شد که معاش ماهوار اعضای هیئت و سفر خرج آنها بخش عمده ای از بودجه دولت را به خود اختصاص داد.

همین موارد نگرانی مردم را به همراه داشت و انتظارها حاکی از آن بود که هزینه صلح نباید بیشتر از هزینه جنگ باشد؛ جنگی که همزمان با مصارف صلح، جریان داشت.

نگرانی ها در حالی افزایش می یابد که به شکل عمومی اجماع کلی در بین رهبران دولت و هیئت گفتگوکننده برای برنامه دور دوم مذاکرات وجود دارد.

به نوعی که عبدالحفیظ منصور، عضو هیئت گفتگوکننده مدعی شده است که در دور دوم مذاکرات بیشتر بر سر «تقسیم قدرت» بحث خواهد شد.

وی گفته است که در این دور برخلاف انتظار، بحث روی مسایل دینی و تبادل برنامه های سیاسی نیست و بحث بر سر تقسیم قدرت بیشتر مورد بحث خواهد بود.

منصور مدعی شده بود که اجماع داخلی و خارجی نیز در مورد صلح افغانستان شکل نگرفته است و برخی از کشورهای منطقه از طالبان حمایت می کنند.

به باور وی، اختلافاتی نیز بین ریاست جمهوری و شورای عالی مصالحه ملی برای رسیدن به صلح وجود دارد.

این اظهارات نگرانی ها در مورد دور دوم گفتگوهای صلح افزایش می دهد و باورمندی به آن را کم رنگ تر می سازد.

به هر حال رسیدن به صلح راه درازی در پیش است و رسیدن به آن نیاز به شرایطی دارد که همانطور که مردم در راه آن قربانی دادند، انتظار می رود رهبران نیز برای قربانی آماده باشند.

باید دید که دور دوم گفتگوهای صلح با چه دستاوردی پیش برده شده و چه تغییری برای مردم به دنبال دارد.