بجای پاکستان چرا به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت نکردند؟

امروز چهارشنبه (۱۱دلو) وزیر داخله ویس احمد برمک و رییس امنیت ملی معصوم استانکزی به پاکستان رفتند و منابع گفته اند دراین دیدار مدارک را با پاکستان در میان می‌گذارند که دال بر دست داشتن پاکستان در حملات انتحاری اخیر است.

چند پرسشی که ذهن همه نخبه‌ها کشور را درگیر کرده، این است که چرا حکومت افغانستان از فرصت‌های پیش آمده استفاده نمی‌کند و ظاهراً به چشم مردم خاک می‌زنند و این خاک زدن از چند جنس است.

یکم، این‌که ارگ و سپیدار جز نشر اعلامیه، تقبیح و محکوم کردن این حملات و حملات دیگر تا حال کاری انجام نداده اند و این سبب شده است که مردم بیشتر از پیش به این حکومت بی باور شود و فاصله میان مردم و حکومت بیشتر شود هر چند که ارگ و سپیدار دست به یک سری کارهای پوپولیستی می‌زنند.

دوم، رفتن به بیمارستان و تقسیم پول میان زخمی‌ها و کشته شده‌ها کجای استراتیژی افغانستان قرار دارد؟ آیا حکومت از مردم مالیه می‌گیرد تا دوباره بر سر بستر بیماری یا تابوت برای شان اهدا کند؟ در این حمله گفته می‌شود که ۱۰۵ کشته و بیش از ۲۰۰ زخمی شده اند حال با دادن ۵۰هزار افغانی به هر زخمی و ۱۰۰هزار افغانی به خانواده کشته‌ها چقدر پول می‌شود و چرا این پول بخاطر گرفتن امنیت شان به مصرف نمی‌رسد.

سوم، نهادهای امنیتی و مردم افغانستان پشت سر هم در حملات انتحاری و انفجاری کشته می‌شوند ولی مدیران نهادهای امنیتی این ضعف را نمی‌پذیرند و دارند کارهای شان را توجیه می‌کنند این در حالیست که اکثریت مردم، سیاسیون و وکلای پارلمان از کارکرد نهادهای امنیتی راضی نیستند ولی رییس جمهور همواره از این‌ها به حیث نخبه‌ها امنیتی کشور یاد می‌کند.

چهارم، آگاهان به این باور اند که ارگ ریاست جمهوری استراتیژی مشخص ندارد و هر کاری که کاخ سفید انجام بدهند و در قبال افغانستان در استراتیژی خود تغییرات بیاورند این‌ها هم به همان استراتیژی خود را عیار می‌سازند، چرا نمی‌توانند از فرصت پیش آمده استفاده کنند و جهان را بر علیه پاکستان بشورانند اگر اسنادی داردند!

پنجم، برخی از آگاهان به این باور اند که وزیر داخله و رییس امنیت ملی افغانستان بخاطر بردن حرف‌های معاون وزیر خارجه آمریکا به پاکستان رفته اند و پاکستان که از سال‌ها بدین سو بر علیه مردم افغانستان است چرا هیچ‌گاهی بر علیه این‌ها حکومت افغانستان در شورای امنیت سازمان ملل شکایت نشده است و حال هم با وجود سه حمله مرگبار بر کابل که وزارت داخله ادعا می‌کند که کار شبکه حقانی است چرا در شورای امنیت سازمان ملل شکایت نکردند که طبق معمول به دروازه پاکستان رفتند؟

امرالله صالح رییس روند سبز و رییس امنیت پشین در صفحه فیسبک خود نگاشته است که « خبر شدم وزیر داخله و رییس عمومی امنیت ملی دوسیه ای از شواهد ومدارک را با خود به اسلام اباد برده اند. تعجب کردم به این ساده اندیشی این دولت ، این ملت و همه ای ما. بهتر و عاقلانه تر این بود که دولت افغانستان در پی قتل عام روز های اخیر توسط نیرو های نیابتی پاکستانی یعنی طالبان خواستار برگزاری عاجل نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد میشد و این شواهد و مدارک را در حضور دنیا بر می شمرد و به نمایش میگذاشت.»

در ادامه گفته است که « شورای امنیت روی چه مسایل به مراتب کوچک نیست که جلسه نمیکند در حالیکه تراژیدی کابل خشم تمام جهان را بر انگیخته بود. ما به عوض رفتن به طرف پاکستان باید بر ضد پاکستان عمل بزرگ دپلوماتیک انجام میدادیم. چه فرصت هایی که از دست نمیدهیم.»

صالح تاکید کرده است که « افغانستان میتوانست با بسیج دوستان جهانی خویش به بسیار ساده گی خواستار نشست اختصاصی و اضطراری شورای امنیت سازمان ملل متحد شود. افسوس و صد افسوس که ما مانند گوسفند زخمی نزد گرگ رفته و از کشته شدن رمه شکایت برده ایم. چه وقت می آموزیم. تاسف به حال ما.»

حال با این همه شکایت و این همه نقد که بر حکومت وارد است گفته می‌شود که آمریکایی‌ها در پی این استند که حکومت وحدت ملی ۵ سال دیگر نیز دوام بیاورد و در این پیوند گفتگوهای خود را نیز با رهبران سیاسی آغاز کرده اند.

این گفتگوها در حالی آغاز می‌شود که گروه تروریستی داعش در افغانستان بیشتر از پیش رشد کرده است و تا کابل نیز پایگاه‌ها و مراکز شان رسیده است.

همچنان روابط حکومت با حزب جمعیت به تیره گی کشیده است و یک و نیم ماه است که استاد عطا محمد نور فرمان ارگ را پشت پا زده است.

این در حالیست که گفته می‌شود تقریباً ۴۰درصد خاک افغانستان به دست گروه‌ها مخالف حکومت است و ولایت‌ها جوزجان و فراه نیز در معرض سقوط قرار دارد.

با این همه مشکلات که حکومت وحدت ملی دارد آیا دوام این حکومت به نفع مردم است یا آمریکا و آمریکا با دوام حکومت وحدت ملی در پی چه است؟ آیا روسیه و چین در پیوند به این قضیه خاموش می‌باشند و آیا جنگ نیابتی هند و پاکستان در افغانستان در حال شکل گیری است؟

 

ندیم پارسینا

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *