از آزار خیابانی تا پنجشیری‌ستیزی

خبرگزاری خاورمیانه / میز اجتماع – فرهنگ – بزرگداشت قهرمان ملی

در آستانه برگزاری مراسم بزرگداشت از «هفته شهید» و سالروز شهادت قهرمان ملی کشور شهید احمدشاه مسعود قرار داریم.

شهید احمدشاه مسعود، یکی از فرماندهان و قهرمانان واقعی این سرزمین است که با مبارزات خود در برابر اشغال اتحاد جماهیر شوروی و تروریزم بین‌المللی جایگاه ویژه‌ای در قلب‌های مردم برای خود دست و پا نموده و در تاریخ کشور به رهبر «تکرارناشدنی» مبدل گردیده است.

در حالی که بزرگداشت از رشادت‌ها، قهرمانی‌ها و مبارزات شجاعانه مسعود بزرگ خواست همگانی می‌باشد، اما در روزهای برگزاری این مراسم گاهی برخی اتفاقاتی رخ می‌دهد که باعث نگرانی مردم و ایجاد جو نفرت و ستیز در میان آن‌ها می‌شود. یکی از این اتفاقات، حوادثی بود که سال گذشته در غرب کابل رخ داد و باعث زد و خورد فزیکی شهروندان و اهانت و تحقیر مردم گردید و نزدیک بود که به فاجعه بزرگی بی‌انجامد.

در حالی که عاملان این حوادث و رخدادها معمولاً گروهی از ولگردان و اوباشان می‌باشد، اما متأسفانه تداوم این اتفاقات باعث گردیده است که در میان شهرنشینان کشور یک نوع فضای پنچشیری‌ستیزی شکل گرفته و متهم اصلی بزرگان پنچشیر قلمداد شوند.

من تا هنوز بارها شنیده‌ام که برخی‌ها با استناد به آن حوادث، پنچشیری‌ها را متهم به زورگویی و قلدری نموده و به آن‌ها لعن و نفرین فرستاده‌اند.

پنچشیر یکی از سرزمین‌های حماسی و دیار دلیرمردان این مرز و بوم می‌باشد. پنچشیری‌ها در درازنای تاریخ همواره در برابر مستبدان و طاغوتیان عصر به مبارزه بر خاسته اند و از خود شهامت و رشادت به نمایش گذاشته اند.

برای چنین ملت سرفرازی، زیبنده این نیست که به علت اقدامات ناشایسته و لاابالی‌مآبانه‌ی برخی گروه‌های اوباش در ذهنیت‌ها کوبیده شده و در میان مردم به نام نیک یاد شوند.

بنابراین، این مسوولیت پنچشیریان است که نگذارند اوباشان و ولگردان از چنین فرصت‌ها استفاده نموده و باعث ایجاد نفرت و دشمنی میان اقوام کشور گردند.

بزرگان پنچشیر باید بیدار باشند که ملت ما امروزه در یکی از حساس‌ترین مراحل تاریخ کشور قرار دارد و قرار است تا چند ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان برگزار گردد.

بنابراین، از آن‌جایی که پنچشیری‌ها یکی از وزنه‌های مهم سیاست در افغانستان می‌باشند، دشمنان و رقیبان مان در کمین اند تا اندک بهانه‌ی را پیدا نموده و به تبلیغات سوء و زهرآگین شان بپردازند و احساسات مردم را علیه رهبران جهاد و مقاومت تحریک کنند.

این موضوع از ما می‌طلبد که با بسیار زیرکی وارد عمل شده و کاری نکنیم که مایه مسرت، خوشی و پیروزی رقیبان گردد.

احمدشاه مسعود، مردی بود که برای آزادی و خوشبختی کشورش رزمید و سرانجام در آن راه جان باخت. پیروی از مسعود بزرگ مستلزم آن است که ما هم نگرش فراقومی داشته و به همه‌ی افغانستان بی‌اندیشیم.

محدود ساختن مسعود بزرگ در یک ولایت و سمت و قوم، در حقیقت جفای نابخشودنی به وی می‌باشد.