آیا به مردم پاسخ داده می شود؟

افغانستان از همان ابتدا شاهد حوادث و اتفاقاتی بوده که تمام آنها به نوعی حال و سرنوشت کشور را متاثر ساخته و بیشترین صدمات نیز به مردم رسیده است.

پیش از دوره طالبان، مردم زیاد در مسایل کشور دخیل نبوده و به عبارتی «دموکراسی» در کشور حکمفرما نبود تا ملت بتواند سوال و جواب داشته باشد و در مورد مسایل مختلف کشور دخالت کند.

دموکراسی به معنی حکومت مردم بر مردم و یا حکومت اکثریت، که این واژه یا سیستم حکومت داری بعد از روی کار آمدن حامد کرزی و بعد از سقوط طالبان در کشور رواج یافت.

با گذشت چندی از حکومت جدید، مردم کم کم هرکاری که می کردند را به واژه دموکراسی ارتباط می دادند و حکومت هم از این واژه بارها استفاده کرده و به آن افتخار می کرد.

اگر مردم مظاهره میکردند، می گفتند «دموکراسی است»، اگر صدای آهنگ و موسیقی بلند بود و گوش خراش، بازهم گفته میشد که «دموکراسی است» و چند اگر دیگر که با این واژه بر روی آن «سرپوش» گذاشته می شد.

هرچند که نباید فراموش کرد استفاده درست و مناسب در دموکراسی در بسیاری مواقع نیز بجا و درخور تحسین بوده و باعث پیشرفت هایی از جمله حضور بیشتر زنان در جامعه و افزایش رسانه بر مبنای «آزادی بیان» با تکیه بر دموکراسی نیز شد.

اما نباید فراموش کرد که در دموکراسی مردم حق دارند از وقایع کلان کشور با خبر باشند و بتوانند در مورد نتایج آن واکنش نشان داده و از آن یا حمایت کنند یا مورد نقد قرارش دهند.

بعد از حکومت جدید و بعد از طالبان، کشور شاهد حملات زیاد انتحاری، انفجاری، ترور شخصیت ها، ناامنی، رکود اقتصادی، بیکاری، مهاجرت ها، شکنجه ها و چندین و چند مورد دیگر بود که در تمام این موارد و بعد از انجام آن، حکومت و حکومت مردان کشور از تحقیقات در مورد حادثه خبر دادند.

به گفته این مقام ها، مردم بعد از انجام تحقیقات از موضوع باخبر می شوند و نتیجه تحقیقات برای ملت مشخص می شود؛ موضوعی که شاید تا حال نه تنها عملی نشده و بلکه هیچ تحقیقاتی از نظر مردم به نتیجه نرسیده است.

از ترور و حمله انتحاری بر جان سید مصطفی کاظمی، سالها می گذرد؛ اما تا حال مشخص نشده است که این حمله برخاسته از چه بوده و چه کسانی در پشت این حمله حضور داشتند.

به همین ترتیب از حمله بر جان استاد برهان الدین ربانی، جنرال داود داود و صدها تن دیگر از شخصیت های برجسته، تاثیرگذار، جهادی و عالم دین نیز می گذرد که تا حال در مورد پرونده هیچ کدام از آنها، معلوماتی به ملت داده نشده است.

در کنار ترور شخصیت ها، حمله های گروهی، عجیب و بالاتر از فکر و ذهن مخالفان در شهرهای عمده کشور به ویژه پایتخت نیز برای مردم سوال برانگیز بوده و سوال ساده آنها این است که «چطور طالبان و مخالفان مهمات و تجهیزات را به راحتی داخل هر مکانی که داشته باشند میبرند و از آن برای ساعت ها علیه نیروهای امنیتی استفاده کرده و مقاومت می کنند.»

یا در مورد ترورها، طالبان و مخالفان مسلح چطور از کمربندهای امنیتی که شدیدترین تدابیر را بالای مردم عادی دارند، گذشته و مواد همراه خود را در هر مکانی که بخواهند انفجار می دهند.

در همین ابتدا فراموش نباید کرد که باید از کارکردهای نیروهای امنیتی به شمول، اردو، پولیس و امنیت ملی باید قدردانی کرد که در کمترین زمان ممکن، حملات را مانع شده و دفع می کنند.

اما در حکومتی که بر پایه دموکراسی است باید به مردم و حق دسترسی آنها با اطلاعات احترام گذاشت و وعده ها را نیز نباید فراموش کرد.

در تمام حملات، انفجارها و ترورها، حکومت های وقت گفته اند که تحقیقات در مورد علل و عوامل آن آغاز شده و نتایج آن نیز به مردم اعلام می شود؛ گفته ای که شاید تا حال مشخص نشده و یا مسببین آن نیز گرفتار نشده اند.

در تازه ترین مورد، می توان به سقوط شهر کندز و حمله گروهی در کابل اشاره کرد که در هر دو مورد ادعاها مبنی بر دست داشتن افرادی برای همکاری با مخالفان نیز وجود داشته که نگرانی مردم را بیشتر ساخته است.

در مورد کندز گفته می شود که طالبان در خانه های مردم جابجا شده و یا با همکاری ستون های پنجم ـ که در این اواخر زیادتر از گذشته از آن یاد می شود ـ به داخل شهر آمده و در سقوط شهر نقش عمده داشتند.

در کابل نیز نگرانی برخاسته از آن است که این همه مهمات و تجهیزات بدون همکاری از داخل، چطور ممکن است به یک منزل، مهمان خانه و یا بلند منزل انتقال داده شود که ساعتها با استفاده از آن در ناآرامی مردم نقش داشت و در برابر نیروهای امنیتی افغانستان مقاومت کرد؟

در این رابطه نیز مسوولان امنیتی کشور ادعا کردند که به زودی تحقیقات در این رابطه آغاز شده و به زودی نتایج آن با مردم شریک می شود.هم

حال مردم منتظر هستند تا بدانند که در پی این حوادث به ویژه حادثه کندز چه کسانی نقش داشتند و آیا بازهم نتایج این حوادث به باد فراموشی سپرده می شود و مردم به دیگر مشکلات از جمله بیکاری، فقر و ناامنی مصروف می شوند که به دنبال نتایج حوادث نباشند.

در شرایط فعلی که محبوبیت حکومت وحدت ملی نزد مردم در کاهش یافتن است، بر حکومت وحدت ملی است تا با اعلام نتایج و یا گرفتاری کسانی که در چوکات حکومت و دولت برای ناامنی کشور و ناآرامی مردم افغانستان فعالیت می کنند، به مردم امید قلب داده و آنها را به آینده و حکومت امیدوار بسازند.

باید دید که آیا، نتایج تحقیقات در مورد حوادث اخیر، به ویژه حادثه دور از انتظار کندز، چه وقت اعلام می شود و یا اینکه هیچ اعلام نشده و بر آن درپوش گذاشته خواهد شد؟؟؟

خبرگزاری خاورمیانه

کابل- افغانستان