گیرماندن جامعه جهانی در خم کوچه صلح

باگشایش  دفتر سیاسی  طالبان  در قطر روزنه امید  برای دست یازیدن  به آرزوی دیرینه  مردم  گشوده شد؛ چنانچه بعضی از کار شناسان امور  این  روند را به فال نیک گرفتند و شمار هم بد بینانه  به موشکافی این  مسئله پرداختند.

به باور اغلب  کار شناسان  گشایش این دفتر تلاش جدی است برای تحقق آرمان صلح  که می توان در بستر یک آدرس مشخص از طالبان گفتگو های صلح را در آن  جاری ساخت،  پنداشته می شود اما عده ای دیگری  از   صاحب نظران  این مسئله را  جدی تلقی نکرده اند و  زوال زود هنگام این روند را  در پرتو  تناقضات  حاد گفتاری و کرداری  هر دو طرف  جامعه جهانی  به رهبری امریکا و دولت افغانستان  و طالبان  می دانند .

در بدو گشایش این دفتر ,  نماینده سیاسی  طالبان از جنگ سخن کرد و از تدوام  استراتیژی امارت اسلامی  برای بیرون ساختن کشور از قید اشغال  بیگانه  ها  خبر داد  به دنبال این موضوع دولت مرکزی افغانستان  گفتگو ها روی پیمان استراتیژیک  با امریکا را به تعلیق در آورد  و از اعزام هیات  از شورای عالی  صلح به قطر خود  داری کرد .

امریکا،  فرانسه  و آلمان نیز  از طالبان خواستند تا قانون اساسی  افغانستان  را بپذیزند  و در پرتو  فرامین و قوانین نافذه  کشور  به خواستهای مشروع شان دست یازید  چیزیکه طالبان همواره  از پذیرش آن گستاخانه طرفه رفته اند .

به خبر گزاری صدای امریکا؛  مقامات امریکایی  گشایش این دفتر را  پیشرفت مهم در راستای  ختم  جنگ  در افغانستان  دانست ولی به مثابه  صلح  آنی  نپذیرفتند  و توافق با طالبان را یک امر زمانگیر دانستند  .

کشور های همسایه به ویژه  پاکستان  نیز این مسئله را با یک  خوشبینی توام با نا امیدی  پوشش داد چنانچه عزیزاحمد چوهدری  سخنگوی وزارت خارجه پاکستان  طی بیانیه  از گشایش دفتر طالبان در قطر استقبال نموده   و اظهار امیدواری کرد  که این یک سر آغاز مثبت  برای گفتگوی صلح در افغانستان باشد.

با این حال رستم شاه مومند  سفیر اسبق پاکستان در افغانستان  طی سخنان با رادیو آزادی  اذعان کرد  که این مسئله  ضامن آوردن صلح  عاجل  در افغانستان نخواهد بود،  دیده شود که در نخست طالبان- امریکا و دولت افغانستان  خواسته های شان را طرح کنند و بعد توافق روی خواسته های  همدیگر بر مبنای رسیدن به یک توافق بزرگتر قرار خواهد گرفت .

وی در قسمت دیگر از سخنان خود چنین افزود که شروع گفتگو ها از شدت حملات طالبان نخواهد کاهید  انتظار می رود این حملات شدت نیز پیدا کند  تا از طالبان به عنوان یک تشکل سیاسی نطامی با مورال قوی در منطقه  نمایش داده شود.

از طرف دیگر  اذهان عامه در داخل و خارج  کشور  خشم شان را از گشایش این دفتر  با تاسی از عملکرد  های افراطی گرایانه امارت اسلامی  در اوج اقتدارشان  اظهار کردند، چنانچه  تشکل روند سبز  به رهبری  امرالله صالح  دیروز در کابل طی برگزاری یک راهپیمایی  گشایش این دفتر را گامی برای تجزیه کشور دانست و مخالفت شدیدش را در این زمینه اعلام کرد .

فعالین مدنی نیز  این  مسئله را به دیده شک نگریسته  و گشایش این دفتر را در نبود هیئت از جانب دولت مرکزی مردود می دانند و از تراژیدی های نهفته در ورای این مسئله اظهار نگرانی  می کنند، این جبهه گیری های پارا دوکسیکال از طرف جناح های درگیر طبیعی است  که این روند صلح خواهی و صلح طلبی را به چالش می کشد و از بسته شدن روزنه امید مردم برای تحقق صلح خبر می دهد .

یش از گشایش دفتر قطر، آن برای  ایجاد تسهیل  گفتگو ها بین طرفهای درگیر پنداشته میشد اما در کمال نا باوری , مردم شاهد ایجاد یک دفتر سیاسی سایه  موازی با سفارت دولت مرکزی در دوحه  قطر آنهم در نبود هیات از جانب دولت  شدند که این  امر موج از بی اعتمادی را در میان احاد جامعه بر انگیخت  که تداعی گر  پروسه های ناکام  صلح خواهی در حاشیه  تغییر نظام ها  در چند دهه گذشته است .

دفتر قطر در نخست پیام  مهم  برای  باز گشوده شدن روزنه امید برای تحقق صلح  مخابره میکرد اما با جبهه گیری های   سلیقه ای  و تخلفات شدید  گفتاری و کرداری  طرفهای درگیر دارد  رسالتش را  پایان یافته می داند  و گمان این می رود که جامعه جهانی  بار دیگر  در خم کوچه  صلح  گیر داده اند  .

اما نباید نادیده انگاشت  که دولت مرکزی  افغانستان همواره در متن گفتگو های صلح  قرار  داشته است  و با تبانی با همه  تصمیمات  امریکا در قبال پروسه صلح نیز  قرار دارد .

جبهه گیری دولت مرکزی  افغانستان  و به تعلیق در آوردن  گفتگو های صلح آنچه را می رساند همانا دور زدن افکار عامه برای ثبات سیاسی  داخلی  است  تا به مردم برساند که در سایه هیچ کشور دیگری قرار ندارد  و دست نشانده هیچ رژیمی دیگری نیست و از طرف دیگر دولت مرکزی افغانستان نیک می داند  که امریکا خواهان  حضور دایمی  در کشور است  و این حضور  در سایه یک توافق دو جانبه میسور است.

لذاست که با به تعلیق در آوردن گفتگو ها روی پیمان امنیتی در بلند مدت بین امریکا و افغانستان درست روی نقطه ضعف  امریکا  فوکس نموده است و از این اهرم فشار  برای  چهره سازی هایش در بستر سیاست داخلی  استفاده می کند .

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *