مثلث ائتلاف «نجات‌افغانستان» و مسیر پر خم و پیچ سیاست

قهرمان جنگ‌های پارتیزانی «ارنستو چه‌گوارا» نقل قول جالبی در مورد استثمار دارد که می‌گوید :«با بیشتر شدن درجات استثمار، حس انقلاب هر لحظه قوی‌‌تر می‌شود.»

این حس انقلاب در افغانستان نیز به صورت معمول وجود داشته؛ اما در ماه‌های اخیر و بعد از متهم کردن معاون اول حکومت در پروندۀ احمد ایشچی میان رهبران بیشتر شد و همین استثمار داخلی باعث یک پارچه‌گی احزاب جمعیت، وحدت و جنبش شد و این اتحاد سبب شد که یک ضربه‌ای بزنند به کسانی که می‌خواهند شمال را ناامن کنند و یا در پی حذف این‌ها استند.

بعد از این‌که جنرال دوستم معاون اول ریاست جمهوری درگیر توطئه احمد ایشچی شد؛ زنگ خطری برای همه رهبران به صدا درآمد؛ چون تیم مخالف در اتاق توطئه داشتند برنامه می‌ریختند که همه رهبران جهادی و سیاسی مخالف خود را درگیر کنند و به دنبال عملی ساختن برنامه‌شان بودند که نشد.

ظاهراً آخرین تیر که رها کردند ماجرای آصف مهمند بود که می‌خواستند پای استاد عطا محمد نور والی بلخ را در این ماجرا بند کنند؛ اما اتحاد احزاب هم‌سو با عطامحمد نور، این نقشه نقش بر آب شد و در نخستین روزها حزب وحدت و جنبش حمایت خود را از والی بلخ اعلام کردند.

بعد از اینکه ائتلاف نجات اعلام موجودیت کرد؛ حکومت دست و پاچه شد و هراز گاهی هیئت از طرف حکومت به ترکیه می‌رود و هر بار بسته‌های پیشنهادی جدید برای جنرال دوستم دارند؛ اما این پیشنهادها هر بار از سوی دوستم رد شد و جنرال دوستم در تازه‌ترین گفته‌هایش از آمدن به کابل و برگزاری همایش خبر داده است.

این پیام واضح برای کسانی که در پی شکستاندن صف ائتلاف استند؛ جواب محکمی داشت به این معنی که اگر رهبران ائتلاف در صحنۀ سیاست نباشند؛ فرزندان‌شان این راه را ادامه می‌دهند.

خواسته‌های «ائتلاف نجات» اصلاحات در حکومت‌داری، غیرمتمرکز بودن قدرت، تطبیق مواد موافقت‌نامه حکومت وحدت ملی و… است که صلاح‌الدین ربانی در سخنرانی خود گفت که از خواسته‌های خود یک قدم هم عقب نخواهند رفت؛ چون خواسته‌های‌شان برای مردم و ملت است.

وی خاطرنشان کرد که زعیمان و رهبران همیشه در سختی‌ها ظهور کرده‌اند و این رهبران، رهبران واقعی مردم افغانستان استند و خواسته‌های ائتلاف را ضامن بقای کشور دانست.

حال این خواسته‌ها چقدر مطابق میل حکومت وحدت ملی است یا نیست بر می‌گردد به حکومت؛ ولی به نظر کارشناسان و آگاهان امور؛ این خواسته‌ها به سود مردم افغانستان است و احزابی که ائتلاف کرده‌اند بزرگ‌ترین احزاب افغانستان هستند که می‌توانند معادله‌ها را در داخل افغانستان تغییر بدهند.

از شروع حکومت حامد کرزی مجاهدین نقش بارز در معادلات داشته‌اند از استاد ربانی تا مارشال محمد قسیم فهیم و از استاد محقق تا عطا محمد نور و در کل همه مجاهدین که در حکومت نقش داشته‌اند؛ وزنه‌ای بودند که قدرت‌های بزرگ و قدرت‌های منطقه‌ای بالای‌شان حساب می‌کردند و همچنان این روند ادامه دارد.

حال حکومت که برایند یک توافق‌نامه سیاسی است؛ ظاهراً در پی حذف مجاهدین از صحنۀ سیاسی است و این چیدمان سیاسی خیلی سنجیده شده و در مورد حذف مجاهدین؛ عبدالرب‌رسول سیاف چند روز قبل گفت؛ کسانی که مجاهدین و غیر مجاهدین را یکسان می‌دانند کافر باالله استند و مردم را گفت که اگر قدر مجاهدین را ندانید و از این‌ها روگردان شوید، دشمن شما را خواهد خورد.

حال بحث اینکه مرادشان از دشمن کیست؟ بگذاریم کنار اما گفته‌هایی از حذف مجاهدین در نظام وجود دارد و این گفته‌ها به حدی هم جدی است که استاد سیاف را عصبانی ساخته است.

بازی سیاسی در افغانستان، بازی پیچیده میان قدرت‌های منطقه و جهان است و این بازی به نحوی هر روز معادله‌ها را تغییر می‌دهد و اینکه چقدر رهبران ائتلاف نجات به این تعهد خود پایند خواهند بود، زمان پاسخ خواهد داد؛ اما بودن این احزاب در کنار همدیگر اتفاق نیک است برای گروه‌هایی که اصلاحات، برابری اجتماعی و قانون‌مندی می‌خواهند.

ندیم پارسینا

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *