در مسجد امام‌زمان شهر کابل چه گذشت؟ زنان سربریده شدند
شماری از مهاجمین که بعدها گروه تروریستی داعش اعلام کرد؛ اعضای آنها بوده، روز گذشته بر مسجد امام‌زمان (عج) منطقه قلعه‌نجارهای شهر کابل حمله کردند.
مقام‌های دولتی اعلام کردند که این حمله از سوی چهار حمله‌کننده صورت گرفت که بعد از ۵ ساعت با کشته شدن تمام مهاجمین، به پایان رسید.
گفته‌های شاهدان عینی این رویداد، بسیار تکان‌دهند، هولناک، فجیع و نگران‌کننده است.
مصطفی شکوری؛ یکتن از فراشان مسجد امام‌زمان (عج) یک روز بعد از این حادثه در گفتگو با خبرگزاری خاورمیانه، چشم‌دید خود از رویداد را بازگو کرد.
وی در حالی که بغضی در گلو داشت؛ گفت :«یک موتر هایلکس، چهار نفر را در نزدیکی مسجد پیاد کرده که آنها حمله‌کننده‌ها بودند و با بم دستی، دو محافظ در دروازه مسجد را به شهادت رسانده و خود را به داخل مسجد رساندند.»
به گفته مصطفی، دو حمله‌کننده به طبقه بالا که مخصوص زنان بود حمله کرده و دو تن دیگر به طبقه اول هجوم برده و به محض رسیدن به صحن مسجد، بالای نمازگزاران تیرباران کردند.
این فراش مسجد امام‌زمان (عج) افزود که شماری از نمازگزاران از دروازه‌های دیگر فرار کردند؛ اما شمار زیادی از آنها به ویژه زنان و کودکان به رگبار بسته شدند.
زنان سربریده شدند
شکوری با فجیع خواندن قتل نمازگزاران تصریح کرد :«زمانی که مرمی حمله‌کننده‌ها خلاص شده، با برچه شماری از زنان را «حلال» کرده و یک تعداد دیگر را از ناحیه سینه و گردن مورد حمله برچه قرار دادند و شهید ساختند.»
وی اظهار داشت که تمام طبقه زنانه مسجد را خون گرفته و فاجعه به اندازه‌ای دلخراش بود که تحمل آن سخت به نظر می‌رسید.
منبع افزود که شماری از کودکان نیز به شکل بی‌رحمانه از سوی حمله‌کننده‌ها مورد حمله قرار گرفته و جان باختند.
نیروهای امنیتی، یک ساعت بعد از حمله به ساحه رسیدند
وزارت امور داخله می‌گوید که نیروهای قطعات خاص پولیس به موقع به محل حادثه رسیده و با مهاجمین درگیر شده و شماری از نمازگزاران را نیز نجات دادند.
در عین حال، شاه حسین مرتضوی، سرپرست دفتر سخنگوی ریاست جمهوری ساعاتی پس از رویداد مسجد امام‌زمان (عج) در صفحه فیس‌بوک خود نگاشت :«رئیس‌جمهور محمداشرف غنی با سید محمد روشندل، قوماندان عمومی قطعات خاص پولیس در مورد مهار حمله تروریستی امروز کابل صحبت کرد و گزارش اجراات وی را استماع نمود.»
به گفته وی، روشندل اظهار داشته که نیروهای خاص پولیس در هماهنگی با ارگان‌های مربوط در اسرع وقت وارد عمل شده و حمله تروریستی را مهار نمودند که به همین دلیل و با بسنده کردن رئیس‌جمهور به اظهارات وی، از شجاعت و دلیری نیروهای امنیتی در امر مهار به موقع این حمله تروریستی قدردانی نموده به مسوولین هدایت داد تا جهت تداوی مجروحین و آسیب‌دیده گان حمله متذکره از همه امکانات کار گیرند.
اما مصطفی شکوری به شکل دیگری رسیدن نیروهای امنیتی را قصه می‌کند؛ او می‌گوید :«یک یا یک‌ونیم ساعت بعد از حمله نیروهای خاص پولیس به مسجد رسیدند که در ابتدای حضور آنها در حویلی مسجد، یک حمله صورت گرفته و شماری از آنها کشته و زخمی شدند.»
به گفته وی، اگر نیروهای خاص زودتر به محل می‌رسیدند، شاید عمق فاجعه کمتر می‌شد؛ اما این کار صورت نگرفت.
از سوی دیگر شکوری تاکید کرد که نیروهای پولیس بسیار به کُندی و با توقف زیاد حاضر شدند وارد مسجد شوند؛ اما فراشان مسجد حاضر بودند در همان لحظات ابتدایی که پولیس رسیده بود به مسجد بروند که نیروهای امنیتی با آنها درگیر شده و اجازه این کار را نداد.
وی خطاب به رئیس‌جمهور گفت :«نمی‌دانستیم که در این وقت با نیروهای امنیتی درگیر شویم و مبارزه کنیم یا با داعش که در حال کشتن نمازگزاران بود؟ خوب است که در این مواقع تدابیری سنجیده شود.»
شمار قربانیان؟؟
با توجه به این که وزارت صحت‌عامه گفته است که در رویداد مسجد امام‌زمان (عج) دست‌کم ۲۸ تن به شمول زنان و کودکان جان باخته و بیش از ۵۰ تن زخمی شده است؛ اما شاهدان عینی رقمی بالاتر را بیان می‌کنند.
مصطفی شکوری، از فراشان مسجد امام‌زمان (عج) می‌گوید :«دولت هیچ‌وقت رقم دقیق را ارائه نمی‌کند؛ در این حمله بیش از ۶۰ نمازگزار شهید شده و بیش از ۵۰ نفر دیگر هم زخمی شده.»
به عقیده وی، دولت باید رقم دقیق این‌گونه رویدادها را اعلام کند تا همه در جریان عمق فاجعه قرار بگیرند.
خون نمازگزار، کم‌اهمیت‌تر از ایشچی و مهمند و یا شیشه دارالعلوم
بعد از مطرح شدن مسئله تجاوز جنرال دوستم، معاون اول رئیس‌جمهور بر احمد ایشچی و یا هم بر سر زبان افتادن آصف مهمند، عضو شورای ولایتی بلخ که ادعا کرد از سوی عطامحمد نور، والی بلخ مورد لت و کوب قرار گرفته، دولت و دولت‌مردان چنان شتابی برای حل این دو مسئله از خود به خرج دادند که باعث تبعید جنرال دوستم به ترکیه و ایجاد جنجال برای عطامحمد نور شد.
اما عکس این قضیه درست زمانی دیده می‌شود که شماری از مردم کشور به شکل فجیع و بی‌رحمانه کشته شده، سربریده می‌شود و یا قتل‌عام می‌گردد؛ ولی از دولت هیچ واکنشی دیده نمی‌شود.
در این مواقع، دولت‌مردان تنها به یک اعلامیه و «تقبیح» کردن رویداد اکتفا کرده و به خون مردم و نمازگزاران کمتر از «مقعد» ایشچی اهمیت می‌دهد.
علمایی که خواب هستند
وقتی که نیروهای امنیتی مشترک داخلی و خارجی به دارالعلوم هرات رفته و عامل اصلی فاجعه میرزاولنگ را از این نهاد دستگیر کردند، شماری از علما به این رویکرد واکنش نشان داده و بر علیه اقدام نیروهای امنیتی مظاهره کردند.
این علما گفتند که چطور نیروهای خارجی می‌تواند وارد نهادی شود که برای ترویج دین و اسلام کار می‌کند و چطور می‌توانند شیشه‌های این نهاد بشکنند.
اما بعد از فاجعه خون‌بار و وحشت‌ناک میرزاولنگ هیچ صدایی از علما برای تقبیح و نکوهش کردن این عمل گروه تروریستی داعش برنخواست و در عین حال بعد از حمله بر مسجد جوادیه هرات و امام‌زمان کابل نیز همین علما مهر سکوت بر لبان‌شان زدند.
مگر شیشه و فرش پربهاتر از خون نمازگزار است؟
Author
About Author
