بی‌سرنوشتی ورزشکاران و شانه خالی کردن مسوولان

ورزش‌های المپیکی افغانستان از چند سال به این‌سو به مانند حکومت صاحب دو مالک شده و هر دو کمیته ملی المپیک بنا بر خواست‌های خودشان فعالیت می‌کنند.

این روند در کنار اینکه مشکلات جدی برای ورزشکاران به وجود آورده، دستاوردهای ورزش کشور را نیز تحت‌الشعاع قرار داده و به شکل قابل‌ ملاحظه‌ای کاهش داده است.

حال و به تازه‌گی ملی‌پوشان تیم ملی ورزش‌های رزمی کشور که برای حضور در مسابقات بین‌المللی عازم شهر باکو، پایتخت آذربایجان شده بود، از سه روز به این‌سو در میدان هوایی این شهر در حالت بی‌سرنوشتی قرار دارند.

گفته می‌شود که برای این ورزشکاران اجازه بیرون شدن از میدان هوایی و شرکت در رقابت‌های بین‌المللی کیک بوکسنگ آذربایجان داده نمی‌شود.

در همین رابطه باید گفت که شماری از ملی‌پوشان کیک بوکس کشور در میدان هوایی باکو با مشکلات جدی صحی روبرو شده و نیاز جدی به حل مشکل‌شان دارند.

اما در این رابطه هیچ نهادی مسوولیت‌پذیر نیست، کمیته ملی المپیک که ریاست آن را ظاهر اغبر به عهده دارد می‌گوید که این ورزشکاران از سوی کمیته ملی المپیک به ریاست محمود حنیف به مسابقات فرستاده شده و این نهاد باید پاسخگو باشد.

به گفته وی، کمیته ملی المپیک به ریاست محمود حنیف بر اساس مکتوبی که صادر کرده است، از پولیس مرزی افغانستان خواسته است تا به ورزشکاران کیک بوکس اجازه خروج از میدان هوایی بین‌المللی حامد کرزی داده شود.

به همین اساس، کمیته ملی المپیک به ریاست ظاهر اغبر هیچ مسوولیتی در قبال ملی‌پوشان گیرمانده در میدان هوایی باکو به عهده نمی‌گیرد.

در عین حال، کمیته ملی المپیک به ریاست محمود حنیف می‌گوید که آنها تنها در زمینه معرفی ملی‌پوشان کیک بوکس به پولیس میدان هوایی مکتوب صادر کرده و در قبال نحوه رفت و آمد و حضور آنها هیچ مسوولیتی ندارد.

احمد فردین ضیایی، معاون کمیته ملی المپیک به ریاست محمود حنیف به خبرگزاری خاورمیانه گفت :«فدراسیون کیک بوکس به صورت شخصی در مسابقات باکو ثبت‌نام کرده و باید جوابگوی مشکلات به وجود آمده باشد.»

به گفته وی، مکتوب معرفی این ورزشکاران نیز به دلیل تقاضای مکرر ورزشکاران صادر شده و کمیته ملی المپیک به ریاست محمود حنیف در قبال سفر این ورزشکاران هیچ مسوولیتی ندارد و تنها یک کار «اخلاقی» انجام داده است.

ضیایی اظهار داشت که فدراسیون کیک بوکس هیچ اطلاعی از سفر خود به باکو به کمیته ملی المپیک آنها نداده و تنها دعوت‌نامه مسابقات را از سایت دریافت کرده و خانه‌پوری کرده‌اند.

وی معتقد است که مشکلات پیش آمده از سوی فدراسیون مربوطه ایجاد شده و هیچ نهاد دیگر در این رابطه دخیل نیست.

با این حال، دود تضادها، کشمکش‌ها، تبارگرایی‌ها، دو دستگی‌ها و مصیبت‌های موجود در ورزش کشور به مانند همیشه به چشم ملی‌پوشان می‌رود و مقام‌های کمیته‌های موازی المپیک به مانند همیشه تنها به فکر امتیازات شخصی‌شان خواهند بود.

ملی‌پوشان و ورزشکارانی که هر روز برای منافع شخصی هر مقامی در المپیک، آله دست قرار گرفته و در زمان مظاهرات بهترین انسان‌ها در نزد مقام‌ها هستند و بعد از کسب منافع، ورزشکار یعنی بازیچه.

در این شرایط نمی‌توان گفت که «ورزش افغانستان به کدام سو روان است؟»