اجازه بدهید عرق گفتگوها خشک شود!

تحکیم روابط بین دو کشور همیشه با گفتگو و مذاکره های دو یا چند جانبه قابل حل است و همیشه گفتگو بهترین راه برای حل مشکلات دو طرف گفته شده است.

کابل و اسلام آباد از ابتدای پیدایش پاکستان، مشکل دو جانبه داشته اند و این مشکل بر سر خط دیورند بیش از هر موضوع دیگر است که تا حال حل ناشده باقی مانده است.

این مشکلات بارها روابط دو کشور را تیره کرده و در هر مورد، کشور سومی پادرمیانی کرده و برای آشتی طرفین اقدام کرده که در بسیاری مواقع موثر افتاده است.

در مواقع دیگر نیز مقام ها و رهبران دو کشور دست به سفر به کشور دیگر زده و در پی روشن و واضح ساختن روابط برمی آیند که در این مورد، سران اسلام آباد فعال تر بوده اند.

این روابط در چند ماه اخیر خیلی تیره شده و رهبران حکومت وحدت ملی بارها درخواست مقام های اسلام آباد برای سفر به کشور را رد کرده و حاضر به گفتگو نشده بودند تا این که کنفرانس جهانی تغییرات اقلیم دلیلی شد برای کوتاهترین دیدار رئیس جمهور غنی و نوازشریف تا زمینه حضور رئیس جمهور در نشست قلب آسیا نیز فراهم شود.

پیش از این، رهبران حکومت وحدت ملی در مورد نشست قلب آسیا تردید داشتند؛ اما وساطت وزیر امور خارجه امریکا در پاریس، دلیلی شد برای رفع این تردید و حضور رئیس جمهور در نشست قلب آسیا به میزبانی اسلام آباد.

در این نشست، اسلام آباد وعده کرد تا یک ماه بعد از آن، اقدامات جدی برای مبارزه با تروریسم انجام دهد و در آوردن صلح در افغانستان نیز کوشش کند.

به هر حال، بحث بالای اقدامات بعد از ایجاد مشکلات بود که پاکستانی ها اقدام بیشتر در مورد گفتگوها و سفر به کابل داشته اند؛ اما نکته قابل تامل، حملات بعد از گفتگوها چه در کابل و چه در اسلام آباد است.

بعد از نشست قلب آسیا و تعهد جدی پاکستان برای آغاز گفتگوهای صلح و مبارزه با تروریسم، حمله انتحاری در شهر کابل صورت گرفت که چند کشته و زخمی غیرنظامی بجا گذاشت.

هنوز عرق گفتگوهای قلب آسیا خشک نشده بود که طالبان نشان دادند به این گفتگوها اهمیت نمی دهند و خود به صورت مستقلانه و یا جدا از حکومت ملکی پاکستان به همکاری حکومت نظامی این کشور تصمیم می گیرند.

پیش از این نیز، طالبان و مخالفان با انجام حملات گروهی و تهاجمی به تمام مذاکرات پاسخ داده بودند و که نمونه های آن را می توان بعد از نشر خبر مرگ ملاعمر و نقش پاکستان در توقف گفتگوهای صلح اشاره کرد که حمله شاه شهید کابل یکی از مهلک ترین این حملات بود و حملات گروهی بر ادارات داخلی و خارجی در کابل.

دیروز نیز راحیل شریف، رئیس ستاد ارتش پاکستان بعد از افتتاح پارلمان جدید توسط هندوستان، به کابل آمده و با رهبران حکومت دیدار کرد.

هرچند در این دیدار، برخلاف همیشه به فعالیت آزادانه تروریستان و شورشیان در خاک افغانستان نیز اشاره و تاکید شد؛ اما این دیدار آغاز گفتگوها و ایجاد راهکار برای صلح افغانستان تا یک ماه دیگر را نیز به دنبال داشت.

اما امروز (۷جدی) دقیقا یک روز بعد از سفر راحیل به کابل، شهروندان پایتخت افغانستان شاهد یک حمله انتحاری بودند که یک کشته و سیزده زخمی غیرنظامی به دنبال داشت.

این امر بازهم ثابت کرد که یا پاکستان به گفتگوها واقعاً صادق نیست یا اینکه اهمیتی ندارد و تنها به دنبال برنامه ای برای تحقق اهداف خود می باشد و گفتگوها و سفرها را کلیدی برای حل مشکلات خود دانسته و راهی برای آرام کردن سران کابل می داند.

حمله انتحاری اخیر در ابتدای روز صورت گرفت و آنهم در یکی از مناطق مهم شهر کابل که بازهم افراد ملکی را قربانی گرفت و نشان داد نباید دیگر منتظر سفر مقام های پاکستانی به کشور یا هم مذاکراتی با سران اسلام آباد باشیم؛ چون بعد از هر مذاکره و سفر، یک حمله انتحاری در کشور صورت می گیرد که نشان دهنده عدم تسلط حکومت پاکستان بر گروه های شورشی در کشور است.

به هر حال، مخالفان و شورشیان چنان بازار گرمی در انفجار، انتحاری و نامنی در کشور باز کرده اند که حتی اجازه خشک شدن عرق گفتگو کننده ها را نمی دهند؛ گفتگوهایی که بیشتر آنها پنهان مانده و ملت هیچ آگاهی ندارد که چه توافقاتی در آن صورت نگرفته است.