طالبان جای خالی جنرال دوستم و احمد ضیا مسعود را در انتخابات پر خواهند کرد؟

حکومت وحدت ملی که بعد از پشت‌سر گذاشتن یک انتخابات پر از تقلب و با کمک آمریکا و پا در میانی وزیر خارجه اسبق آمریکا جان کری به وجود آمد و رای مردم نادیده گرفته شد.

در آغاز، حکومت وحدت ملی متهم شد به قوم‌گرایی و انحصار قدرت ولی آن‌زمان کسی این فکر را جدی نمی‌گرفت اما حال بعد از گذاشته تقریباً چهار سال به وضوح دیده می‌شود که انحصار قدرت و قوم‌گرایی به اوج خود رسیده است.

حکومت وحدت ملی در ارگ ریاست جمهوری هیچ کسی جز معاون دوم ریاست جمهوری را از اقوام دیگر در کنار خود ندارد، جنرال دوستم را معاون اول خود ساخت ولی بعد از برنده شد انتخابات او را ظاهراً به ترکیه تبعید کرد.

احمد ضیا مسعود که مشاور ارشد رییس جمهور در امور حکومت‌داری خوب بود را نیز در یک نوشته فیسبکی از کار برکنار کرد و همین طور در یک سال برای یک شخص چندین رتبه نظامی داده شد ولی کسانی که سال‌ها در نبرد بودند را کسی یاد هم نکرد.

راز حکومت وحدت ملی از وقتی بیشتر فاش شد که «طرزالعمل»  مخکش فاش شد و این یک بخش کوچک پروسه قومی‌سازی حکومت بود ولی این واقعیت حرف است که قوم‌گرایی در حکومت وجود دارد.

با ایجاد کمیته تدارکات و چندین بخش دیگر در داخل ارگ تمام صلاحیت‌های اجراییه معطوف شد به یک جای و داکترعبدالله که ظاهراً ۵۰درصد قدرت را در اختیار دارد نتوانستم ۱۰درصد را نیز بگیرد و این سبب شد که میزان نارضایتی بیشتر و بیشتر شود.

حکومت وحدت ملی در آغاز کار پروسه آمدن حکمتیار را روی دست گرفت و بعد از آمدن حکمتیار حال می‌خواهد طالب را نیز به بدنه حکومت بدوزد و این کار یک بخش دیگر از پروسه قومی‌سازی حکومت است.

به حزب اسلامی نظر به مکتوب‌های که به رسانه‌ها درز کرده بود ماهانه چند میلیون افغانی داده می‌شود ولی برای احزاب دیگر یک افغانی هم حکومت نمی‌دهد و این در حالیست که حزب اسلامی شاخه گلبدین حکمتیار نخستین حزب که از گروه تروریستی داعش حمایت کرد.

همچنان همین حزب اسلامی بود که بارهای مسئولیت حملات انتحاری را به دوش گرفته بود ولی در پروسه صلح او را آوردند و حال هم زیر ریش حکومت دارد حملات انتحاری را استشهادی می‌گویند و از آن حمایت می‌کند.

در همین حال حکومت در پروسه کابل درخواست تضرع گونه را به طالبان پیشنهاد کرد که اگر امکان داشته باشد آنها هم به پروسه صلح بپیوندند و این یکی از مضحک‌ترین نمایش‌های قوم‌گرایانه است.

طالبان ۱۷ سال است که با حکومت‌های مرکزی جنگ می‌کنند و بیشترین حملات انتحاری را در کابل و دیگر ولایات افغانستان انجام داده اند و جان خیلی از هموطنان ما را گرفته اند پس چه‌گونه صلح با این‌ها امکان دارد؟

اگر قرار بود که صلح می‌شد چرا این همه جنگ کردید و چرا این همه نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان را به کشتن دادید و این همه مردم را در انفجارهای کشتند؟

به باور آگاهان رییس جمهور غنی در دور بعد از هم کاندید ریاست جمهوری است و حال که جنرال دوستم را از کنار خود را دور کرده است و احمد ضیا مسعود هم در کنارش نیست، پس بخاطر توازن قواه و رای باید از یک گروه دیگر استفاده کند.

احتمال دارد که رییس جمهورغنی در تکت انتخاباتی خود استاد دانش و یک شخص دیگر از اقوام را که خیلی هم نفوذ نداشته باشد را بیاورد و با کمک حزب اسلامی و گروه طالبان که قرار است به صلح بپیوندند انتخابات را برنده شود و چند سال دیگر هم بر مردم افغانستان حکومت کند.

اما این طرف بازی بزرگ در منطقه و جهان تغییر کرده است و آمریکا فعلاً ابر قدرت نیست، روسیه سر بلند کرده است و قرار نیست هر حرفی که آمریکا در آسیا بزند را روسیه، ایران، چین و پاکستان قبول کند، یا باید آمریکا به این کشورهای باج بدهد و یا تنش در منطقه بیشتر خواهد شد.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *