میخواهم رئیس جمهور شوم، تا بچه های معلول را تداوی کنم

رکن الدین شش ساله، از روزی که در شهر پلخمری بدنیا آمده لذت قدم زدن و دویدن را ندیده است و بزرگترین آرزویش اینست که روزی بتواند کودکان معلول همانند خودش را تداوی کند.

هر روز صبح چرخ های ویلچر عادی و کهنه اش را به همکاری یکی از همصنفی هایش می چرخاند و حدود نیم ساعت را تا مکتب می پیماید.

رفتن به مکتب و آمدن بخانه برایش سخت و دشوار است؛ اما او همه این زحمات را برای رسیدن به آرزویش، تحمل می کند.

رکن الدین در حالیکه او خیلی خرسند است میتواند در این شرایط مکتب برود و درس بخواند؛ اما در کنارش خیلی مایوس نیز هست؛ او به خبرگزاری خاورمیانه می گوید :«اگر پاهایم جور می بود، حالی میتانستم مکتب بیایم و بروم، همرای بچه ها توپ بازی کنم و هیچ در مکتب غیر حاضر نمی شدم.»

رکن الدین گفت که درس میخواند و زحمت می کشد تا روزی رئیس جمهور افغانستان شود و همه کودکان معلول را تداوی نماید.

15050087_1023624091081391_651641652_n

این کودک می گوید :«هر رقم که شوه درس میخوانم، میخواهم رئیس جمهور شوم تا تمام بچه های که پاهایشان فلج است را تداوی کنم.»

رکن الدین در حالی که از نعمت پاهای سالم محروم است؛ اما در درس و مکتب پا به پای دیگر همصنفی هایش پیش می رود در این رقابت گاهی نیز از آنها سبقت می گیرد.

استادان این کودک می گویند که او شاگر ذکی و باهوشی است و اگر پاهایش تداوی شود آینده روشنی دارد.

ضیاءالقمر سرمعلم لیسه حضرت حمزه شهر پلخمری، مرکزی ولایت بغلان به خبرگزاری خاورمیانه گفت که این شاگرد معلول نسبت به همصنفی هایش از هوش و ذکاوت خاصی برخوردار است.

وی افزود :«اگر حکومت و نهادهای امداد رسان رکن الدین را همکاری کنند، امکان تداوی پاهایش وجود دارد.»

به گفته بانو ضیاءالقمر از اینکه رکن الدین در یک خانواده نسبتا متوسط زنده گی می کند به همین سبب حتی یک ویلچر منظم و پیشرفته هم ندارد تا در مسیر مکتب و خانه شان رفت و آمد کند.

هزاران فرد به مانند رکن الدین در درازای تاریخ افغانستان بنابر شرایط نا مساعد صحی و جنگ های چندین دهه، معلول و معیوب شده و آرزوهایشان را یکجا با معلولیت و معیوبیت شان به دل خاک برده اند.

محراب الدین ابراهیمی

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *