زنان خشونت دیده بادغیس را دریابید
بادغیس یکی از ولایت های غربی و محروم ترین ولایت های افغانستان است که علاوه بر فقر اقتصادی، شمار زیادی از دختران و زنان آن از حقوق شان محروم هستند و خشونت های خانوادگی دامن گیر آنان است.
بی سوادی یکی دیگر از مشکلاتی است که دامن گیر شهروندان این ولایت به ویژه زنان و دختران آن شده است، مکاتب دخترانه برای دانش آموزان دختر وجود ندارد، رفتن به مکتب پسرانه را سنت حاکم در جامعه اجازه نمی دهد و نا امنی نیز دختران را تهدید می کند که این همه دست به دست هم داده و بانوان و دختران بادغیس را در تاریکی نگهداشته است.
خشونت تنها مختص به یک ولایت نیست و همواره شاهد بوده ایم که کابل و ولایات درجه یک، خشونت های گوناگون را تجربه کرده است؛ اما در ولایاتی مانند بادغیس؛ هر نوع خشونت به گوش دولت و مسوولان نمی رسد و در همان جا خفه می شود که این امر نگرانی شهروندان و نهادهای حامی زنان این ولایت را در پی داشته است.
زرغونه شیرزاد؛ رئیس امور زنان ولایت بادغیس در گفتگوی ویژه با خبرگزاری خاورمیانه وضعیت زنان را این گونه تعریف کرد :«وضعیت زنان نسبت سال های گذشته به صورت نسبی بهتر شده و ما توانستیم که در برخی ولسوالی ها مشکلات زنان را یادداشت بگیریم و از آن آگاه شویم که بر همین اساس گفته می توانیم رو به بهبودی است.»
وی گفت که خشونت هایی که همواره علیه زنان صورت می گیرد، خشونت های خانوادگی، مهریه های گزاف، ازدواج های اجباری، لت و کوب و به فروش رساندن دختران می باشد که زنان و دختران را رنج می دهد و مانند سایر ولایات خشونت های حاد و خشونت از سوی گروه های تروریستی، کمتر صورت می گیرد.
به گفته بانو شیرزاد، از اول سال تا کنون ۱۲۰ قضیه خشونت علیه زنان به ثبت رسیده که بیشتر این قضایا در ولسوالی ها به وقوع پیوسته و قابل حل می باشد.
وی عامل جدی و مهم خشونت علیه زنان در این ولایت را ناامنی، عرف و عادات ناپسند، فقر و تنگدستی دانسته و افزود که این عوامل بانوان و دختران را همواره در تنگنا قرار داده است.
او آگاهی دهی از طریق مساجد و ملاامامان را بهترین راه حل برای کاهش خشونت علیه زنان دانست که به گفته وی، این برنامه در آینده ای نزدیک روی دست گرفته می شود.
در همین حال ضیاگل حبیبی، عضو شورای ولایتی بادغیس می گوید :«وضعیت زنان در مرکز ولایت به صورت نسبی بهتر است، اما در ولسوالی ها انواع خشونت، بی سوادی و فقر، زنان را تحت فشار قرار داده است.»
وی عمده ترین عامل این خشونت ها را ناامنی می داند که باعث شده در نزدیک ترین ولسوالی به مرکز (آبکمری)، رفت و آمد کارمندان دولت را مشکل بسازد.
بر اساس معلومات این عضو شورای ولایت بادغیس، مکاتب دخترانه در مناطق ناامن از جمله ولسوالی آبکمری تعطیل است و هیچ نوع برنامه آگاهی دهی بخاطر ناامنی، قابل اجرا نیست.
به گفته حبیبی، خانم ها به شمول معلمان زن در ادارات دولتی بادغیس، حدود ده درصد سهم دارند که این بیانگر وضعیت زنان در این ولایت می باشد.
نا امنی و فرهنگ سنتی، از عوامل عمده و اساسی است که همواره گلوی زنان افغانستان به ویژه ولایت بادغیس را فشرده است.
روح‌الله علی‌زاده
Author
About Author
