کشمیر در خاک و خون و سکوت

نزدیک به یک هفته از حمله بی رحمانه ارتش هندوستان به مردم مسلمان کشمیر تحت کنترول هند می گذرد و در این مدت شمار زیادی کشته و زخمی شده اند.

هند که از آن به عنوان بزرگترین دموکراسی جهان یاد می کنند، حالا به جان مردمی افتاده که سالها در مظلومیت به سر برده و گویا دموکراسی هند شامل هر منطقه به غیر از کشمیر می شود.

درگیری ها در کشمیر بعد از آن آغاز شده و شدت گرفت که برهان وانی، ۲۲ ساله، از چهرهای شناخته شده جدایی‌ طلب کشمیر روز جمعه (۱۸سرطان) در تبادل آتش با نیروهای ارتش هند کشته شد.

وانی از رهبران «حزب المجاهدین»، بزرگترین تشکیلات جدایی طلب در منطقه است.

بزرگترین دموکراسی جهان در حالی به وضعیت اضطراری در کشمیر ادامه می دهد که این عملکرد خلاف حقوق بشر دانسته می شود.

در حوادث کشمیر، زنان، کودکان و کهنسالان کشته و زخمی شده اند و هر روز به شمار آنها اضافه می شود که این عملکرد از سوی بزرگترین دموکراسی جهان همچنان ادامه می یابد.

کشمیر تنها ولایت در کشور هند است که اکثریت مردم آن مسلمان هستند. این مردم در طول سالیان گذشته بارها به بهانه ‌های مختلف مورد ظلم واقع شده و خسارات جانی و مالی فراوانی را متحمل می‌ شوند.

پولیس هند در سالهای گذشته نیز برخوردهای غیرانسانی و وحشیانه‌ ای با مردم این منطقه داشته است.

نکته بارز در این بین، سکوت مرگبار مجامع مدعی دفاع از حقوق بشر در قبال جنایات اخیر در این منطقه است و رویکرد مدعیان دروغین حقوق بشر بسیار ریاکارانه و دارای استندردهای چندگانه است.

شدت خشونت و قساوت اعمال شده از جانب نیروهای امنیتی و نظامیان هند بر علیه مسلمانان بی دفاع منطقه کشمیر فراتر از حد تصور و به اندازه ‌ای است که سر وزیر ایالت جامو و کشمیر این واقعیت تلخ را پذیرفته و نخست وزیر آن کشور هم در جلسه اضطراری بررسی حوادث کشمیر به خشونت و قساوت نیروهای امنیتی در سرکوب شدید مسلمانان اذعان کرده است.

در پیش گرفتن موضع سکوت و رویکرد منفعلانه سازمان ملل و شورای امنیت در قبال این فاجعه و رخدادهای دردناک مشابه در بحرین و یمن و دیگر نقاط موجب بی اعتباری و بی ‌آبرویی روز افزون این نهاد بین المللی در اذهان ملت ها می‌ شود.

رسانه های غربی و مدافعین حقوق بشر در صورت یک حادثه کوچک و یا کشته شدن حتی یک نفر در اروپا و امریکا، تمام گزارش های خود را به آن اختصاص می دهند؛ اما حالا در قبال کشته شدن روزانه ده ها کودک و زن، هیچ صدایی از آنها شنیده نمی شود.

این برخورد دوگانه و تبعیض آمیز نشان دهنده و ثابت کننده این امر است که گویا «خون مردم اروپا از خون مسلمانان رنگین تر است» و یا اینکه کشورهای بانی و حامی جنگ در کشورهای جهان سوم با سکوت خود نگاه شان را به سمت دیگر معطوف کرده اند.

مسئله کشمیر باید همانند مسائل مهم منطقه ‌ای دیگر مورد توجه قرار گیرد.

اما دلایلی در نادیده گرفته شدن مسئله کشمیر وجود دارد؛ اول اینکه بازیگرانی که در مسئله کشمیر تاثیرگذار هستند، یعنی هند و پاکستان طی ۶۰ تا ۷۰ سال اخیر در این زمینه ایفای نقش کرده‌ اند و هر کدام از نگاه خود به این مسئله پرداخته ‌اند و این مسئله سبب شد تا عملاً زمینه نگاه بین المللی به این مسئله فراهم نشود.

زیرا هند مسئله کشمیر را یک مسئله داخلی خود می‌ داند و پاکستان هم از این مسئله به عنوان ابزار و اهرمی برای فشار بر هند استفاده می‌ کند.

اصرار دولت هند بر اینکه مسئله کشمیر یک مسئله داخلی است و نیز نوع نگاه منفعت محور پاکستان به این مسئله باعث شده که طی سالهای طولانی، اطلاعات و اخبار درستی از کشمیر به خارج از این منطقه منتقل نشود و بحران ‌های منطقه ‌ای هم طی چند سال اخیر به آن دامن زده است.

به هر صورت کشمیر نیاز به توجه جهانی دارد و مدافعین حقوق بشر باید تبعیض را کنار گذاشته و با سرکوب اعمال وحشیگرایانه ارتش هند، به دنبال حل معضل کشمیر تحت کنترول هند برآیند.