پاکستان دیگر برای طالبان مسلح مکان امنی نیست

طالبان مسلح و رهبران آنها، همیشه از پاکستان برای پنهان کردن خود، طرح ریزی برنامه هایشان، تجهیز و تکمیل افرادشان استفاده می کردند.

اما در سالهای اخیر پاکستان دیگر آن مرکز امن برای طالبان مسلح نیست و رهبران طالبان مسلح نیز به این امر واقف شده اند.

جنبش طالبان مسلح یک پدیده پیچیده است. طالبان شبکه ‌ای بیش از یک سازمان رسمی است و با وجود آنکه دارای یک ساختار نظامی است که درجه‌ ای از انسجام سازمانی را نشان می ‌دهد، از ظرفیت بالقوه شکنندگی نیز برخوردار است.

طالبان مسلح با این واقعیت روبرو اند که ایالات متحده امریکا آمادگی لازم برای استفاده از قوه قهریه را بطور مستقیم علیه رهبری آن گروه دارد.

با توجه به این موضوع، امریکا به ‌شدت برای کسب رضایت از پاکستان (حامی اصلی طالبان) برای انتقال تدارکات نیروهای نظامی به افغانستان محدودیت دارد.

اکنون نیروهای طالبان دیگر نمی ‌توانند انتظار داشته باشند پناهگاه ‌ها در پاکستان لزوما آن درجه از امنیتی را برایشان تأمین کنند که در گذشته از آن بهره ‌مند بودند.

حمله های هوایی هواپیماهای بی سرنشین امریکا در این اواخر در خاک پاکستان و با هدف رهبران طالبان مسلح افزایش یافته است و هر ازگاهی یکی از رهبران طالبان مسلح کشته می شود.

این عدم امنیت برای رهبران طالبان در پاکستان بعد از کشته شدن ملااختر منصور، رهبر پیشین این گروه بعد از آن افزایش یافت که دقیقا موتر منصور مورد هدف قرار گرفت.

هرچند این رویکرد امریکا مورد انتقاد مقام های اسلام آباد قرار گرفت؛ اما امریکا بدون توجه به این انتقادها، کار خود را پیش می برد و در یکی دو روز گذشته نیروهای امریکایی آزادی عمل بیشتر برای هدف قرار دادن طالبان مسلح به دست آورده اند.

ایالات متحده دلایلی را برای حمله علیه منصور داشت؛ یکی از آنها این احساس بود که منصور چهره ‌ای تندروست و بطور کامل متعهد به جنگ علیه دولت افغانستان بود.

دلیل دیگری که نشان می ‌دهد امریکا چرا حمله نظامی را سازمان داد، رساندن این پیام به طالبان مسلح و پشتیبانان آن در پاکستان بود که امریکا دیگر به مانند گذشته نیست و می ‌تواند نیروهایش را برای حمله علیه طالبان مسلح مستقر و سازماندهی کند.

عدم فراموشی افغانستان

امریکا در کنار رسیدن به هدف برای از بین بردن رهبران طالبان به دنبال این نیز هستند که به دولت و مردم افغانستان اطمینان بدهد که آنها را فراموش نکرده است.

یکی از دلایل حمله نیروهای امریکایی بر ملااختر منصور نیز همین امر بود که دولت اوباما قصد داشت تا به دولت و مردم اطمینان دهد که با وجود تمام جنجال های موجود، افغانستان را فراموش نکرده و بر مشکلات آن واقف است.

با این حال، کشته شدن ملااختر منصور می تواند عواقبی نیز برای طالبان مسلح به دنبال داشته باشد، چون معاونان تعیین شده برای ملاهیبت الله آخندزاده، طرز فکر کاملا متفاوتی با وی دارند.

سراج‌ الدین حقانی و شبکه حقانی به احتمال زیاد قادر نخواهند بود کنترول کاملی بر عناصر طالبان مسلح که برخاسته از قندهار هستند، اعمال کنند.

واقعیت آن است ناحیه ‌ای که اعضای شبکه حقانی در آن دست قوی‌ تری دارند، در شرق افغانستان است.

جانشینی آخندزاده به جای ملااختر نشان داد روی این مهره مصالحه نسبتا ضعیفی صورت گرفته و این امر می ‌تواند موجب تشدید اختلافات موجود در آن جنبش شود.

با تمام این تفاسیر باید گفت که حضور یک رهبر جدید در راس هر گروهی، باعث ایجاد مشکلات برای آن گروه می شود و اینکه طالبان مسلح بعد از این با چه مشکلاتی روبرو خواهند شد و اینکه پاکستان را دیگر مامن امنی برای خود نخواهند دید، چه به وجود می آورد باید منتظر گذر زمان بود.