عربستان بشنود: مصر زیر بار نمی رود

تباین روشن در موضعگیریها و واگرائی میان عربستان و مصر که دیگر پنهان نمانده است، بلکه بعد از تلاشهایی زیاد جهت مخفی کردن أن بر ملا شد، وزیر خارجه مصر این امر را تاکید نموده و وجود  اختلافات با ریاض اعلام کرد.

گرچه این اختلافات قدیمی است اما آنها در این اواخر نمایان شد، رآی دادن قاهره در تایید پیشنویس قطعنامه روسیه در شورای امنیت چون “مویی که پشت شتر را شکاند” و موجب خشم عربستان شده است که بعد از ان توقف امداد نفتی به مصر اعلام کرد.

انچه مسلم است که طراحی سیاست در هر کشور یک امر حاکمیتی است و هیچ طرف یا کشور دیگر حق دخالت در ان ندارد، اما عربستان نمی تواند همچنین امری بپذیرد بلکه از یک کشوری با تاریخچه بلند و نقش موثر چون مصر می خواهد از سیاستهای خود در برابر مقداری از کمکها تبعیت کند، اما مصریها قبول نمی کنند برای فروش مصر به أل سعود وارد معامله گردند و تلاش می کنند تا نقش ان در منطقه دوباره فعال و زنده کنند.

همه می دانند که روابط میان دو کشور بر اساس منافع مشترک و نیازهای امنیت ملی بنا می شوند، و بدیهی است که این روابط  بر اساس همتایی (برابری) و نه تابعیت ایجاد شوند، ولی عربستان این اصل را در روابط خود با مصر نمی پذیرد و از اوضاع اقتصادی فعلی در مصر سو استفاده می کند. در مقابل سیاستمداران مصری منافع کشور در بلند مدت مد نظر دارند، و سیاستهایی پیش گرفتند که پاسخگوی منافع کشور می باشد گرچه باعث خشم عربستانیها و موجب قطع کمکهای مشروطه شود.

مصر، مصر است زمانی که مستقل باشد، و اگر زیر بار سیاستهای عربستان برود هیچگاه جایگاه خود را باز نمی گرداند و نقش خود را دوباره به دست نمی آورد ، سیاستها و نقشه های ویرانگری است که عربستان در یمن، سوریه ، عراق ، لبنان و دیگر کشورهای عربی پیش رو گرفته است.

با شکست عربستان در یمن ، سوریه و عراق نقش آن رو به افول است، حتی عربستان به یک کشور منفور نزد مردمان عربی در حال تبدیل شدن  است، دلیل این تحول اینکه عربستان نقش های غیر سازگار بازی کرده است و در سیاستها و شئون داخلی دیگر کشورها بوسیله تحمیل شرایط خود در برابر کمکها دخالت کرده است و همیشه برای جلب دخالت نظامی خارجیها و بین المللی کردن مسائلی که می توان به صورت محلی و سیاسی و در سطح کشورهای عربی حل کرد، شتاب کرده است. در مقابل مصر که در حال تلاش است تا دوباره بر پای خود بایستد هیچ گاه در کشورهای عربی دیگر نه مستقیم و نه غیر مستقیم دخالت نکرد، و معمولا برای کمک تلاشهای مبذول می کرد تا راه کارهایی برای بحرانهای موجود در خیلی از کشورها به ثمر برساند.

در حالی که چند نفر راجع به خیانت رئیس جمهور مصر عبدالفتاح السیسی به عربستان صحبت می کنند یا از بی وفا بودن ایشان حرف میزند در واقع ایشان فراموش کردند که مصر یک کشور بزرگی است که دارای حیثیت و تاریخ می باشد و نه یکی از شهرهای عربستان.

انهایی که عرض می کنند که رای مصر در شورای امنیت موثر نبوده است نظر می دهند که بهتر بود که مصر بخاطر عربستان از رای دادن امتناع کند، انها در واقع خواستار این هستند که قاهره موضعگیریهای خود برای راضی کردن عربستان دور اندازد و اراده خود در گل ال سعود دفن کند، چرا که رای مصر یک پشتیبانی روشن و حمایت از کشور برادر سوریه در مقابله با داعش و خواهران آن می باشد.

نکته باعث تامل اینکه: چرا عربستان سیاستهای مصر را مدارا نمی کند؟ اگر جواب این سئوال این بود که چون عربستان از مصر از لحاظ اقتصادی حمایت کرد خب آیا ما به وضعی رسیدیم که موضعگیری کشورهای ما داد وستد می شوند؟ ایا حمایت اقتصادی عربستان به منظور خرید اراده مصر وتحمیل دیدگاه ریاض بر ان بود، حتی اگر خلاف منافع شان بود؟

می توان گفت مصر خیلی با عربستان کنار اومد، اما قاهره دیگر نمی تواند اشتباهات ریاض را تحمل کند، جنگ بر یمن که جز کشتار و ویرانی وبی ثباتی به همراه نیاورد! تلاشهای مداوم حاکمان ال سعود جهت تحریک تعدادی از کشورها چون امریکا برای مداخله نظامی در سوریه وسرنگونی حکومت ان! ادامه دادن به حمایت وپشتیبانی از تروریستها وتکفیریها ، تکرار مداخله در عراق وحمایت از هر اقدامی علیه دولت از هر جهتی حتی داعش! این امور در دیدگاه مصر یک تهدید برای امنیت وثبات منطقه محسوب می شوند.

یکی دیگر از علل اختلاف، می توان به شرکت یک کمیته بلند پایه مصری در کنفرانس غروزنی در چچن اشاره کرد، در این کنفراس وهابیت را جزو “اهل وسنت وجماعت” در نظر نگرفتند، در واقع این ما جرا بمثابه سیلی درناک به عربستان است.

همچنین بهبودی حاصل بین ایران ومصر یکی دیگر از مسائلی که موجب ناراحتی عربستان می باشد، ونمی تواند ان را ندیده بگیرد، چراکه تصمیم گیرندگان سعودی برانند که هر رابطه ای میان مصر وایران می تواند همه تلاشهای ریاض را در طی سالهای طولانی خنثی کند، تلاش هایی چون به کار گیری رسانه ها وتزریق پول برای نشر ایده “تهدید یا خطر ایران”، سیاست “ایران هراسی”، بزرگنمائی ومبالغه راجع به انچه به اصطلاح عربستانیها “گسترش شیعه” نامیده می شود جهت تاثیر بر افکار عمومی، همزمان سانسور رسانه ای بر اینکه ده ها ملیون عرب در اصل مسلمان شیعه هستند. در همین حال عربستان روابط خود با اسرائیل می سازد که باید دشمن نخست امت عرب وامت اسلامی باشد.

در نتیجه، مصر انتخاب کرده است که یک محور جدیدی را با روسیه ، ایران ، عراق وسوریه در مقابل محور امریکا، عربستان، ترکیه وقطر تاسیس کند، محوری که به راهکارهای سیاسی ومسالمت امیز برای بحرانهای منطقه دعوت می کند وبر خلاف محور دوم که همیشه برای دخالت نظامی در کشورهای منطقه تلاش کرده است.

در پایان، نمی توان گفت جز اینکه مصر “مادر دنیا” دارای دیدگاه وتصمیم خود می باشد، و همه باید از ان احترام کنند، این دیدگاه و موضعگیری از حمایت و پشتیبانی مردم مصر برخوردار است، این مردمانی هستند که پشت رهبران خود وا ایستادند وهنوز ایستاده اند و نمادی بلند کرده اند “مصر زیر بار نمی رود” … مصر زیر بار نمی رود.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *